بررسی رابطه بین روشهای مقابله با تنیدگی و بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین -۶ در بیماران عروق کرونر قلب

مقدمه: با آنکه کاربرد روشهای مقابله با تنیدگی (استرس) در بیماران عروق کرونر قلب می تواند منجر به تغییرات قابل ملاحظه ای در سطح بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 شود ولی پژوهشگران تا به حال به طور تجربی آن را مورد کنکاش قرار نداده اند، لذا هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین روشهای مقابله با تنیدگی و بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 در بیماران عروق کرونر قلب بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد 44 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر بستری در بخش های داخلی زنان، داخلی مردان و بخش های خصوصی بیمارستان با تأیید حداقل 90% گرفتگی در یکی از رگها به عنوان نمونه از بین بیماران واجد شرایط انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه راههای مقابله ای – لازاروس و فولکمن و کیت انسانی اینترلوکین-6 (ساخت شرکت bender med system اتریش) با روش اندازه گیری الایزا استفاده شد. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از شاخص ها و روشهای آماری شامل میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین روشهای مقابله با تنیدگی هیجان مدار با بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 همبستگی مثبت و رابطه معنی دار و نیز بین روشهای مقابله با تنیدگی مسأله مدار با بیومارکر اینترلوکین-6 همبستگی منفی و رابطه معنی دار وجود دارد و نیز در کل 63% واریانس مربوط به بیومارکر اینترلوکین-6 بوسیله این روشها تبیین می شود. بر اساس این نتایج، روشهای مقابله با تنیدگی هیجان مدار می توانند تغییرات مربوط به بیومارکر اینترلوکین-6 را پیش بینی و همچنین واریانس بیومارکر اینترلوکین-6 بیماران عروق کرونر قلب را به طور معنی دار تبیین کنند. نتیجه گیری: در مجموع می توان نتیجه گرفت که افزایش کاربرد روشهای مقابله با تنیدگی هیجان مدار باعث افزایش در سطح بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 و افزایش در به کارگیری روشهای مقابله با تنیدگی مسأله مدار منجر به کاهش در سطح بیوماکر اینترلوکین-6 می شود